یادم باشد حرفی نزنم که به کسی بر بخورد

نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد

راهی نروم که بیراه باشد

خطی ننویسم که آزار دهد کسی را… 

یادم باشد که روز و روزگار خوش است!

 همه چیزروبه راه و بر وفق مراد است و خوب

تنها دل ما دل نیست…

شبــهایم پــُــر شــده از خواب هایی کـه در بیــداری انتظارش را دارم

می دانــی بیا بنشین اینجــا تا برایت کمــی دَردُ دل کنم ...

از تو چــه پنهان ، شبهــا در خواب ، رخت ِ عروســی را به تن دارم

کـه دامادش تــویـــی!

خوشحال کننــده است نــه ؟

اما همیشــه رخت ِ عروســی ، خبــر از مــرگ بوده !!!
نکنـــد نیاییُ من اینجــا از غصه دلتنگــی ِ نیامدنت بمیـــرم ؟!!!
تو تعبیـــر ِ خواب بلــدی دلکــــم ؟
بیــا تعبیـــر کن کـه تا تو فاصلــه ایی نمــانده!

بیــا و دلخــوشیم را برایم به باور تبدیل کن!

گاهی عمر تلف میشود ؛
به پای یک احساس ....
گاهی احساس تلف میشود ؛
به پای عمر !

و چه عذابی میکشد ،
کسی که هم عمرش تلف میشود ؛
هم احساسش ...

آلیــس ڪجایے؟؟؟

بیـا ... اینجـا عَجیـبـ تَـریـטּ سَرزمـیـטּ בنُـیـاسـﭞ...

مِهـربانیـَﭞ را بـﮧ حِســاب احتـیـاجَـﭞ میـگــُذارنـב

عِشـقَـﭞ را پـاے سـاבگـیَـﭞ

و حـَرف هــاے صاבقـانـﮧ اﭞ را بــﮧ پـاے בیـوانگیَـﭞ!!!

بﻌﻀﮯ ﻫﺎ ﺭُﻭ ﺑﺎﯾَﺪ ﺍَﺯ ﺗﻮ رویات ﺑــِڪِﺸﮯ ﺑﯿﺮﻭﻥْ ﻭ

ﻣُﺤڪَﻢْ ﺑَﻐَﻠِﺶْ ڪُﻨﮯ،

ﺑَﻌﺪ ﺁﺭﻭﻡ ﺩَﺭِ ﮔﻮﺷِﺶ ﺑــِﮕﮯ :

ﺁﺧِــﮧ ﺗُﻮ ﭼــِﺮﺍ ﻭﺍﻗِﻌﮯ ﻧﯿﺴﺘﮯ ﻻﻣَّﺼَﺒـْ . . . ؟

من زخم های بی نظیری به تن دارم،

اما

تو مهربان ترینشان بودی!!!

عمیق ترینشان،

عزیزترینشان!!!

بعد از تو آدمها،

تنها خراش های کوچکی بودند بر پوستم

که هیچ کدامشان به پای تو نرسیدند،

به قلبم نرسیدند...

عزیزم..!
من آدم بسیار با احساسی هستم..
اما هرگز فراموش نکن که تنفر هم
نوعی احساسه..!!!

زندگی چه قدر سخت شده است اینجا !
بیا به خانه ی اول برگردیم...
دوباره تو وسوسه ام کنی و من....
این بار فریب تو را نخورم!!

بزرگترین خطایت این بود که ...
فکر میکردی
من...
برای همیشه
صبورم.....!!

یــک لبخنـــدم را بسته بندی کرده ام

برای روزی که اتفاقی تـــو را می بینم… 

در انتظار هیچکس نیستم

اما... 

هنوز وقتی نویز موبایل روی اسپیکر می افتد

من اگر غمگینم
اگر از رفتن تو دلهره می گیرم
تو خیالت راحت
سهم هر روز دلم تنهاییست
از درخت رویا
دست من کوتاه است
یاد می گیریم که
همه درگیر خودند
و توقع بی جاست
اگر این جا هستیم
و گر از ناچاری دل به هم می بستیم
تو خیالت راحت
عادت من دوریست